Wprowadzenie i cel:
Artykuł stanowi próbę oceny nowelizacji ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta w zakresie, w jakim wprowadza ona administracyjny model pozasądowego dochodzenia roszczeń związanych ze zdarzeniami medycznymi. Nowelizacja ta zlikwidowała dotychczas funkcjonujące wojewódzkie komisje ds. orzekania o zdarzeniach medycznych. Praktyka funkcjonowania tych komisji pokazała liczne nieprawidłowości w ich działaniu. Likwidacja komisji wiązała się z wyposażeniem Rzecznika Praw Pacjenta w kompetencję do wydawania decyzji administracyjnych w przedmiocie świadczenia kompensacyjnego. Jednym z celów artykułu jest analiza zakresu podmiotowego i przedmiotowego nowej regulacji. Szczególnej analizie poddano także charakter świadczenia kompensacyjnego jako alternatywnej formy kompensacji poniesionej szkody oraz doznanej krzywdy.

Metody przeglądu:
W artykule dokonano wykładni obowiązujących przepisów, ich porównania z uchylonymi regulacjami, przeglądu literatury i materiałów legislacyjnych oraz przedstawiono kluczowe zagadnienia i wnioski dotyczące funkcjonowania omawianego modelu w systemie prawa.

Opis stanu wiedzy:
Tryb przyznawania świadczenia przez Rzecznika Praw Pacjenta znacznie różni się od działania sądu, prowadzącego sprawę dotyczącą dochodzenia roszczeń cywilnoprawnych. Jego założenia opierają się przede wszystkim na odciążeniu wnioskodawcy w zakresie wykazywania przesłanek odpowiedzialności szpitala oraz zwiększeniu skuteczności dochodzenia roszczeń związanych ze zdarzeniami medycznymi. Działanie w trybie omawianego modelu zdaje się szybsze i skuteczniejsze niż postępowanie sądowe, ale ograniczone jest zakresem zastosowania modelu, a także tym, iż dokładnie określone zostały wysokości wypłacanych świadczeń kompensacyjnych

Podsumowanie:
Pomimo że postępowanie przed Rzecznikiem usuwa niedoskonałości związane z dochodzeniem roszczeń przed komisją wojewódzką, dostrzega się pewne jego ograniczenia.