PL EN
PRACA PRZEGLĄDOWA
ZDROWIE PUBLICZNE A SAMOLECZENIE
 
Więcej
Ukryj
1
Z Krajowego Obserwatorium Zdrowia i Bezpieczeństwa Pracowników Rolnictwa
 
2
Z Krajowego Obserwatorium Zdrowia i Bezpieczeństwa Pracowników Rolnictwa; Z Katedry Zdrowia Publicznego Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania z siedzibą w Rzeszowie
 
3
Z Katedry i Zakładu Stomatologii Wieku Rozwojowego Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
 
 
Med Og. 2009;15(1):93-104
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
W pracy omówiono zależności pomiędzy zdrowiem publicznym a zjawiskiem samoleczenia.

Self-treatment is most often understood as a set of activities aimed at the elimination of undesirable ailments or symptoms, without professional health staff assigned for this purpose. Self-treatment is conducive to the increase in the knowledge of the disease, sense of responsibility, and simultaneously enables a greater development of personality, improvement of life quality of patients, and leads to better distant effects. In addition, it results in considerable saving of time and money, both by patients, and the whole health care system, including the improvement of the quality of services provided by first contact physicians, and also generates savings in the economy. The most important threats pertaining to self-treatment are: drug abuse, harmful side effects, drug interactions, and postponing in time visit to a specialist, which results in delay in the diagnosis. Therefore, it is only due to the combination of mutual inter-sector effects that there appears in the society an individual capable for effective self-treatment. From the aspect of public health, having considered health and economic aspects, rational self-treatment is a highly desirable activity.
 
REFERENCJE (18)
1.
Giddens A.: Socjologia. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa, 2004 r.
 
2.
Bujałkowska B.: Spontaniczny rozwój medycyny od empirii do medycyny kapłańskiej. Medycyna jako przedmiot kultu. W: Historia medycyny Red. T. Barański, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich Warszawa, 1988 r.
 
3.
Leowski J.: Polityka zdrowotna a zdrowie publiczne, Wydawnictwo CeDeWu Sp. z o.o. Warszawa, 2008 r.
 
5.
Latalski M.: Zdrowie publiczne, Akademia Medyczna, Lublin, 1999 r.
 
6.
Wdowiak L.: Perspektywy zdrowia publicznego w Polsce: ftp://80.53.18.131/WSSE/jmp/1/1.pdf.
 
7.
Wdowiak L.: Dziś i jutro medycyny społecznej i zdrowia publicznego. Zdrowie Publiczne 2004, 114, 2, 125-126.
 
8.
Kulik B., Latalski M.: Zdrowie publiczne. Wydawnictwo Czelej Sp. z o.o. Lublin, 2002 r.
 
9.
Gaś Z. B.: Szkolny program profilaktyki: istota, konstruowanie, ewaluacja. Poradnik metodyczny. Lublin, 2004 r.
 
10.
Czupryna A., Paździoch S., Ryś A., Włodarczyk W.C.: Zdrowie publiczne wybrane zagadnienia. Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius” Kraków 2000 r.
 
11.
Wojnarowska B.: Edukacja Zdrowotna. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008 r.
 
13.
Rybus-Potęba E., Marczewski K.: Samoleczenie – stare zagrożenia czy nowy świat pomocy dla pacjenta. Zdrowie Publiczne 2001, 111, 1, 31-36.
 
14.
Ulatowska-Szostak E.: Opinie pacjentów (klientów aptek) na temat wybranych zagadnień związanych z poza-apteczną sprzedażą leków OTC. Problemy Higieny Epidemiologicznej 2008, 89, 2, 264-268.
 
15.
Węgrzyk J.: Korzyści z samoleczenia. Nasze zdrowie II. Dodatek promocyjno-reklamowy do Rzeczypospolitej nr 140 (6823) 17, 2004 r.
 
16.
Pęgiel-Kamrat J., Zarzeczna-Baran M.A.: Zjawisko samoleczenia wśród studentów pielęgniarstwa Akademii Medycznej w Gdańsku. Zdrowie Publiczne 2004, 114, 2, 234-237.
 
17.
Wdowiak L., Lang B., Bojar I., Kwiatosz-Muc M., Owoc A.: Samoleczenie – kto kupuje leki OTC w Polsce?. Zdrowie Publiczne 2006, 116, 4, 578-582.
 
18.
Miaskowska-Daszkiewicz K.: Problemy związane z życzeniowym przyjmowaniem produktów leczniczych, Materiały z Konferencji Naukowo-Szkoleniowej, Medycyna – nauką czy miejscem spełniania życzeń pacjenta, Warszawa, 17-18 kwietnia 2008r., http://www.prawoimedycyna.pl.
 
eISSN:2084-4905
ISSN:2083-4543
Journals System - logo
Scroll to top